پولهای زیر تشک ایرانیها معادل چیست؟
ما ایرانی ها چقدر «پول زیر تشک» داریم؟
با «پولهای زیر تشک» ایرانیها، میتوان تقریبا ۵ درصد از تمام سهام موجود در بازار سرمایه ایران را خرید.
ایرانیان حدود ۵۰ میلیارد دلار ذخیره روز مبادا دارند. پولی که نه در بانک است و نه در بورس و نه در تولید. برای همین میگویند این ۵۰ میلیارد دلار پولی است که ایرانیان زیر تشک نگه میدارند. با این پول میتوان چهار شرکت مشابه فولاد مبارکه اصفهان ساخت یا هزینه ساخت سه میلیون مسکن را داد!
به گزارش «شایانیوز» به نقل از تجارتنیوز، ایرانیها دارای انواعی از ذخایر مالی هستند که در بسیاری از کشورهای جهان مرسوم نیستند.
چنانچه در این گزارش هم آمده بود، میزانِ پساندازِ شهروندان در عمده اقتصادهای جهان، یا بسیار ناچیز است یا آنکه اساسا شکلهایی متفاوت با پسانداز در کشورهایی مانند ایران، هند یا ترکیه دارد. مثلا، در این سه کشور (و برخی دیگر کشورها)، زنان طلا میخرند و ذخیره میکنند و حجم این ذخایر در کشوری مانند هند، به حدود ۲۵ هزار تن (معادل حدود ۱٫۵ تریلیون دلار) میرسد.
برآوردها (که جزئیات آنها در گزارش مورد اشاره در بالا آمده بود) اما نشان میدهند که ایرانیها هم در مجموع حدود ۵۰ میلیارد دلار (کمابیش معادل حدود ۱۲۵۰ «هزار میلیارد تومان» یا ۱۲۵۰ تریلیون تومان) ذخیره روز مبادا در خانههایشان دارند.
این سرمایهها، عمدتا در قالب طلا و دلار هستند و این در حالی است که در این محاسبات، سپردههای بانکی، سهام، ارزش روزِ داراییهای غیرمنقول (مانند زمین و ملک) و سایر اشکال سرمایه (مانند سرمایه انسانی و غیره) وارد نشده است. به عبارت ساده، این تنها کسری از سرمایه خانوارهای ایرانی است. اما با این «پولهای زیر تشک» چه کارهایی میتوان کرد؟
پولهای زیر تشک ایرانیها معادل چیست؟
اما با ۵۰ میلیارد دلار (یا ۱۲۵۰ تریلیون تومان)، چه سرمایهگذاریهایی میتوان کرد؟ نخستین مقایسهای که به ذهن میرسد، مقایسه این مبلغ با درآمد ایران از محل صادرات نفت است. در سال ۱۳۹۹، درآمد نفتی ایران حدود ۵ میلیارد دلار بوده است. (عدد رسمی اعلام نشده، اما از میانِ چندین و چند اظهارنظر مقامات مسئول، این بالاترین رقم بوده است.)
به این ترتیب، این رقم معادل ۱۰ برابر درآمد نفتی ایران در سال گذشته است. البته ایران در زمان ریاستجمهوری احمدینژاد، اوج درآمد نفتی ۱۲۰ میلیارد دلاری را هم تجربه کرده، اما بعید است چنین ارقامی دیگر تکرار شوند.
ارزش بازارِ «بورس تهران»، اکنون حدود ۱٫۲ تریلیون دلار تخمین زده میشود. این یعنی خرید همه شرکتهای حاضر در بورس و فرابورس، حدود ۱۲۰۰ میلیارد دلار سرمایه نیاز دارد. به این ترتیب، با «پولهای زیر تشک» ایرانیها، میتوان تقریبا ۵ درصد از تمام سهام موجود در بازار سرمایه ایران را خرید.
یک مقایسه ملموستر: بر اساس دادههای «شرکت مدیریت فناوری بورس تهران»، «ارزش بازار» شرکت «پتروشیمی خلیج فارس» (که با نماد «فارس» در بورس تهران حضور دارد و بزرگترین شرکت بورسی ایران هم هست)، حدود ۳۶۰ هزار میلیارد تومان است. به این ترتیب، با ۵۰ میلیارد دلار (۱۲۵۰ «هزار میلیارد تومان») میتوان دستکم ۳ شرکت پتروشیمی مانند «پتروشیمی» خلیج فارس را از نو ساخت. (این شرکت، یکی از ۵ شرکت بزرگ ایران است.)
ساخت ۳ میلیون واحد مسکونی
وعده ابراهیم رئیسی، رییسجمهور، مبنی بر ساخت سالانه یک میلیون واحد مسکونی در ایران که حالا به «قانون جهش تولید مسکن» هم تبدیل شده، نیازمند سرمایهای است که به نظر میرسد دولت ایران فاقد آن باشد.
اگر متوسط متراژ هر خانه را ۷۰ مترمربع فرض کنیم، بر اساس این قانون، هر سال باید ۷۰ میلیون مترمربع مسکن در کشور ساخته شود. برآوردها نشان میدهند که هزینه ساخت هر مترمربع مسکن (به طور متوسط در سراسر کشور) اکنون حدود ۶ میلیون تومان است.
دولت و مجلس در محاسبات خود برای اجرای این طرح، هزینه زمین را صفر یا نزدیک به صفر در نظر گرفتهاند، چرا که قرار است بخشی از زمینها را دولت تامین کند. بنابراین، صرفا هزینه ساخت (و نه هزینه زمین) برای ساخت هر یک میلیون واحد مسکونی، حدود ۴۲۰ هزار میلیارد تومان خواهد بود. به این ترتیب، با ۵۰ میلیارد دلار «پول زیر تشک»، میتوان ۳ میلیون واحد مسکونی در ایران ساخت.
دیدگاه تان را بنویسید