بردگانِ جنسیِ فارک: تجاوز، سقطِ جنین اجباری و مرده‌زایی

فارک اکنون تبدیل به یک حزب شده است و سناتورِ فعلی آن، ویکتوریا ساندینو، که پیش از این فرمانده چریک‌ها بود، منکر این رویداد‌ها است. او می‌گوید: «اگر هم چنین سیاست یا قانونی وجود داشته، من از آن بی‌خبر بودم و قطعاً چنین چیزی را طراحی نکرده‌ام. البته باید درباره آن تحقیق شود، اما واقعاً اینکه زنان فقط برای اعمال جنسی به خدمت گرفته می‌شدند، ادعای مسخره‌ایست. همچنین، در بافتارِ جنگ، حاملگی غیرممکن است. پیشگیری اجباری بود.»

ساندینو می‌پذیرد که سقطِ جنین در درونِ فارک اتفاق افتاده است. او می‌گوید: «سقطِ جنین حقِ ما به عنوان یک زن بود. مانند حق ترکِ اردوگاهِ شورشیان و تشکیل خانواده که اگر می‌خواستیم می‌توانستیم به راحتی انجامش دهیم و خیلی از زن‌ها چنین کاری کردند.»

یامیل چنین ادعا‌هایی را رد می‌کند. او می‌گوید: «من دوستانی داشتم که اعدام شدند، آن‌ها را با تیر کشتند، چون می‌خواستند کودکانشان را نگه دارند. هیچ حقِ انتخابی وجود نداشت. یا باید سقط می‌کردی یا با تیر خلاصت می‌کردند.» داستانِ هِکتور آلبِیدیس آربولِدا، معروف به «پرستار» یا «پزشک» به شک و تردید‌ها نسبت به وجود آزادی زنان برای ترکِ اردوگاه دامن می‌زند.

در ماه مارس ۲۰۱۷، او از اسپانیا به کلمبیا استرداد داده شد. او متهم است به اینکه ۵۰۰ مورد سقط جنین اجباری بروی زنانِ شبه‌نظامی انجام داده و درحال حاضر با تدابیرِ شدید امنیتی از او حفاظت می‌شود تا زمان محاکمه‌اش فرا برسد. ساندینو می‌گوید: «اگر هم کاری به اجبار انجام شده باشد، تصمیمِ شخصیِ فرماندهان بوده است.»

آن‌هایی که مجبور به سقطِ جنینِ اجباری شده بودند تا همین اواخر توسطِ دولت کلمبیا قربانی شناخته نمی‌شدند؛ زیرا دولت کلمبیا آن‌ها را شورشیان سابق می‌شناخت نه قربانیانِ تجاوز و خشونت‌های تولیدمثلی. اما در جلسه‌ای که در ماه ژانویه ۲۰۲۰ برگزار شد، دادگاهِ قانونِ اساسی کشور این سیاست را ملغی اعلام کرد که جبران خسارت را برای زنانی مانند یامیل و کامیلا تضمین می‌کند.

در جلسه‌ای که اخیراً برای بزرگداشت ۲.۳ میلیون قربانِ جوانِ جنگ کلمبیا برگزار شد، رهبرِ فارک، رودریگو لُندُنو یا تیموشنکو، اتفاق افتادنِ آزار جنسی در میان چریک‌های فارک را نپذیرفت، اما برای رنج‌هایی که نسلی از کودکان و نوجوانان در کشور متحمل شدند، عذرخواهی کرد. او گفت: «ما مسبب درد و رنج هستیم و بسیاری از کودکان جان باختند؛ اما هرگز هدفمان این نبود و برای آن معذرت‌خواهی می‌کنیم.».اما برای یامیل عذرخواهی کافی نبود. او می‌گوید: «آن‌ها باید برای کاری که کردند تاوان بدهند. امیدوارم که تنبیهی که شایسته آن هستند را دریافت کنند.»منبع:

تاملات به نقل از The Telegraph