مشکل اساسی استقلال در لیگ 22

تیم ریکاردو ساپینتو این هفته نتوانست از سد دفاع آهنین تیم آلومینیوم اراک بگذرد تا این تیم نسبت به پرسپولیس در جایگاه پایین تری قرار بگیرد و با این تیم دو امتیاز فاصله داشته باشد.

به گزارش «شایانیوز» و به نقل از طرفداری؛ استقلال در این فصل چنین نتیجه ای را مقابل تیم های نفت مسجدسلیمان و پیکان هم تجربه کرده و در بازی مقابل تیم های ذوب آهن و مس کرمان هم فاصله ای تا تکرار این نتیجه نداشت. استقلال مقابل ذوب آهن خوش شانس بود که ضربه سر محمد قریشی، مدافع مستحکم حریف درون دروازه تیم خودی نشست و برابر مس هم با گل یامگا سه امتیاز گرفت اما برابر اتوبوسی که رحمتی مقابل دروازه آلومینیوم پارک کرده بود و بازی چند لایه نفت مسجدسلیمان، زور پیروز شدن نداشت.

پیش از هرچیزی باید به این موضوع بپردازیم که آبی های تهران این فصل مدافع عنوان قهرمانی هستند و این تیم باید برای تکرار مجدد قهرمانی خود تلاش کند،‌ کاری که آبی های تهران هیچگاه در طول تاریخ رقابت های لیگ برتر از پس آن برنیامده اند،‌ استقلال هرگاه به قهرمانی رقابت های لیگ برتر رسیده پیه تغییرات بیش از حد را به تن خود مالیده و همیشه هم در این راستا در راه تکرار قهرمانی خود ناکام بوده است. از پروژه سه ساله امیر قلعه نویی گرفته که با یک قهرمانی لیگ سر و تهش بند آمد و صمد مرفاوی نتوانست از آن دفاع کند تا تکرار همین اشتباه برای فصل 88-89 و اتفاقاتی که در سال 92 برای آبی ها رخ داد و امیر قلعه نویی نتوانست قهرمانی تیم را تکرار کند. ظاهرا قرار است این فصل هم شاهد چنین اتفاقاتی در تیم استقلال باشیم. آبی های تهران با یک رکورد تاریخی به قهرمانی لیگ رسیدند اما پس از این قهرمانی،‌ سرمربی خود را از دست دادند،‌ در همان بازی اول رکورد شکست ناپذیری خود را از دست دادند و حتی مدیرعامل تیم هم تغییر کرد تا استقلال دوباره همان همیشگی را تکرار کند و وارد مسیری شود که نتواند قهرمانی خود را تکرار کند.

• استقلال تا چه حد به فرمولی که با آن به قهرمانی رسید،‌ وفادار بوده است؟

در فوتبال روز دنیا معمولا زمانی که یک تیم برای رسیدن به یک موفقیت سال ها تلاش می کند و به آن می رسد،‌ تمام اقدامات لازم را برای حفظ و تکرار همان موفقیت انجام می دهد،‌ استقلال نزدیک به 10 سال نتوانست لیگ برتر را فتح کند و سرمربیان زیادی روی نیمکت تیم نشستند و به جز فرهاد مجیدی هیچ کدام نتوانستند تیم را به قهرمانی برسانند. البته در این بین هم استقلال چند فصلی کاملا خودش را در اختیار این سرمربی جوان قرار داد و استقلال هزینه های خود را برای با تجربه شدن این سرمربی جوان پرداخت و در قبالش هم این سرمربی یک قهرمانی به استقلال داد اما پس از همین تک قهرمانی باز هم کادرفنی استقلال فروپاشید. چرا باید مجموعه باشگاه استقلال از کنار موفقیتی که پس از نزدیک به ده سال به وجود آمده، اینقدر ساده بگذرد؟ شاید برای شفاف تر کردن این قضیه بد نباشد به یک مثال عینی توجه کنیم؛ پرسپولیس زمانی که همکاری خود را با برانکو آغاز و قهرمانی های خود را شروع کرد تا چندین فصل قهرمانی های خود را با همین سرمربی تکرار کرد و هنوز هم که هنوز است سرخ های تهران با سیستم و استایل بازی ای وارد زمین می شوند که بی شباهت به زمان برانکو نیست،‌ سال ها است که سیستم 442 حرف اول را در شکل بازی پرسپولیس می زند و این اتفاق یک نمونه برخورد بسیار مناسب با موفقیتی است که در سال 96 با برانکو برای پرسپولیس رخ داد؛ پرسپولیس فرمول موفقیت خود را پیدا کرده بود و با همان تا سال های سال بر فوتبال ایران حکمرانی کرد اما حالا استقلال تا چه حد به فرمولی که با آن به قهرمانی رسید،‌ وفادار بوده است؟ استقلال حالا نه سبک بازی اش همان سبکی است که با آن به قهرمانی رسید، نه کادر فنی اش و نه حتی کادر مدیریتی اش....

در مورد این تصمیم که چرا ریکاردو ساپینتو به عنوان سرمربی استقلال انتخاب شد و با چه متر و معیارهایی روی نیمکت این تیم نشست می توان ساعت ها انتقاد کرد اما همانطور که در پیش فصل بیان کردیم باید به این سرمربی فرصت داد و سپس کارنامه او را روی میز قضاوت برد اما حالا بد نیست پس از 10 هفته در مورد یکسری رفتار های بحث برانگیز و نتایج این سرمربی صحبت کنیم.

• تیمی که مثل یک قهرمان فرصت طلب نیست

استقلال در این 10 هفته به وضوح نشان داده از لحاظ شکل بازی شباهت زیادی به استقلال قهرمان فصل گذشته ندارد. آبی های تهران از سیستم سه دفاعه خود فاصله گرفته اند و استحکام دفاعی این تیم هم تغییرات نه چندان مثبتی را تجربه کرده است و تعداد گل های خورده این تیم به نسبت فصل گذشته بسیار افزایش پیدا کرده و در مقابل هم این تیم همچنان مثل فصل گذشته ضعف های هجومی قابل توجهی دارد. آبی های تهران در بازار نقل و انتقالات به شکل عجیبی مهاجمان زیادی خریدند و حالا از بین مهاجم های این تیم یعنی پیمان بابایی، سجاد شهباززاده،‌ ارسلان مطهری و آرمان رمضانی تنها بابایی آن هم فقط یک بار موفق به گلزنی شده و در این بین هم استقلال کاوه رضایی را در میان این بی نظمی ها از دست داد. استقلال در این فصل از رقابت ها موقعیت های باکیفیت تری را خلق می کند اما دقت مهاجم های این تیم به شدت پایین است و آبی ها به اندازه کافی فرصت طلب نیستند یا بهتر است بگوییم که آبی ها در حد یک تیم قهرمان فرصت طلب نیستند. به گواه آمار استقلال 14.1 xG مجموع را در این 10 هفته به ثبت رسانده و از این لحاظ هم برترین تیم لیگ برتر است اما وقتی به بررسی تعداد گل های زده شده می پردازیم، می بینیم استقلال پایین تر از تیم هایی مثل نساجی،‌ تراکتور و سپاهان قرار دارد و همین به خوبی یکی از اصلی ترین مشکلات استقلالی ها را به ما نشان می دهد.

• دلایل ناکامی های هجومی استقلال

استقلالی ها در تمام کنندگی مشکل دارند که این قضیه دو دلیل شاخص دارد؛ اول این که مهاجم های این تیم از لحاظ روانی در شرایط مناسبی قرار ندارند و دوم اینکه کل مجموعه استقلال این روز ها به دنبال این است که با پنالتی به گل برسد! اعتراض های شدید و اخیر کادرفنی این تیم این جو را به بازیکنان انتقال داده که داوران نمی خواهند این تیم به گل برسد و در مجموع هم بازیکنان این تیم هم انگار بهانه خوبی برای خود دست و پا کرده اند. در شرایط استاندارد کادر فنی تیم باید اجازه ندهد اشتباهات داوری اینگونه روی وضعیت روانی تیم تاثیر بگذارد اما وقتی خود سرمربی تیم و دستیارش در چنین شرایطی نیاز به چند نفر دارند تا آن ها را کنترل کنند، چه توقعی از بازیکنان می رود؟ اعتراض کردن حق سرمربی استقلال است اما این که این اعتراضات به درگیری با مربی حرف و دعوا با پزشک و فیلمبردار ختم شود، قطعا تاثیر مثبتی روی بازیکنان تیم نمی گذارد...

استقلال اگر قصد دارد به قهرمانی رقابت های این فصل برسد باید با آرامش و ثبات بیشتری به کار خود ادامه دهد و این آرامش به داخل زمین تزریق شود و این قضیه هم مستلزم رفتارهایی درست از سوی کادرفنی استقلال است.